K wobsahej skočić

Pogjarzlina

Z Wikipedije
Pogjarzlina
Pogjarzlina (Vaccinium vitis-idaea)
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
  Jědrowe eudikotyledony
  Asteridy
pórěd: (Ericales)
swójźba: Wrjosowe rostliny (Ericaceae)
rod: Carnica[1][2]
družyna: Pogjarzlina[3][4]
Wobźěłaś
p  d  w

Pogjarzlina[3][4] (Vaccinium vitis-idaea) jo rostlina ze swójźby wrjosowych rostlinow (Ericaceae).

Rostlina w zymje
Wubijanje pupkow
Zdrjałe jagody na rostlinje

Pogjarzlina jo małorostny kerk, kótaryž dośěgnjo wusokosć wót 5 až do 15 cm.

Gałuzy su chlimpate póstupujuce.

Łopjena su pśecej zelene, górjejce błyšćece, dołojce dypkate, owalne a gropne a dośěgnu dłujkosć wót 1 až do 3 cm. Jich kšoma jo zawita.

Kwiśo wót maja až do awgusta. Zwónkate, zwětšego styrilicbne, naběłe abo rožojte kwiśonki stoje pó wšakich w krotkich, wisecych granach.

Płod jo cerwjena, kulowata jagoda, kótaraž dośěgnjo šyrokosć wót 5 až do 8 mm. Zdrjałe jagody njasu styriźělny zbytk kelucha. Wóni njesłoźi syre, ale warjone abo k mězdze pśeźěłane, wóni su bóle słodne.

Rosćo w chójcowych a škrjokowych lěsach, na gólach a bagnach. Ma lubjej małokalkate, kisałe zemje.

Rostlina jo w pódpołnocnej a srjejźnej Europje, na pódpołdnjo až do Pyrenejow, Apeninow a górinow Balkanoweje połkupy rozšyrjona, pśi comž w Alpach we wusokosćach wót až něźi 2500 m wustupujo.

  1. Starosta: Dolnoserbsko-nimski słownik, Niedersorbisch-deutsches Wörterbuch, Bautzen 1999, ISBN 3-7420-1096-4, bok 89
  2. W internetowem słowniku: Heidelbeere
  3. 3,0 3,1 Starosta: Dolnoserbsko-nimski słownik, Niedersorbisch-deutsches Wörterbuch, Bautzen 1999, ISBN 3-7420-1096-4, bok 317
  4. 4,0 4,1 W internetowem słowniku: Preiselbeere
  • Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, bok 470 (nim.)
  • Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, bok 24 (nim.)