Pódzajtšna tuja

Z Wikipedije
Pódzajtšna tuja
Pódzajtšna tuja (Platycladus orientalis)
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
klasa: (Coniferopsida)
pórěd: (Coniferales)
swójźba: Cypresowe rostliny (Cupressaceae)
pódswójźba: Cupressoideae
rod: Dušan[1][2] (Platycladus)
družyna: Pódzajtšna tuja
wědomnostne mě za rod
Platycladus
Spach
wědomnostne mě za družynu
Platycladus orientalis
(L.) Franco
Wobźěłaś
p  d  w

Pódzajtšna tuja (Platycladus orientalis) jo bom ze swójźby cypresowych rostlinow (Cupressaceae). Wón jo jadnučka družyna roda Platycladus.

Šyški
Habitus młodeho štoma

Synonymy su Biota orientalis, Thuja orientalis, Platycladus stricta, Thuja chengii, a Thuja orientalis var. argyi.

Wopis[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]

Pódzajtšna tuja jo pśecej zeleny bom, kótaryž dośěgnjo wusokosć wót až do 30 m. Rostlina jo jadnodomna.

Krona jo wuska a kjagelojta. Jich gałuzy su nagle górje měrjone, fryšnje zelene až žołtozelene.

Łopjena[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]

Spjerchlinowe łopjena gałuzam wusko pśilěgaju a se jasnje pśekšywaju. Wóni dośěgnu dłujkosć wót až do 7 mm. Pśi rozšurowanju słabje sadojśe wónjaju.

Kwiśonki[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]

Kwiśo wót měrca až do apryla. Muske kwiśonki su swětłožołte a stoje mnogolicbnje na gałuzowych kóńcykach. Žeńske kwiśonkowe stołki su njenadglědnje zelenojte.

Šyški[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]

Šyški dośěgnu dłujkosć wót 1,5 cm. Wóni su na zachopjeńku namódry zelene, w zdrjałosći śamnobrune. 6 šyškowych spjerchlinow njaso rožkojty, slědk zakśiwjony pśiwisk.

Stojnišćo[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]

Rozšyrjenje[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]

Rostlina jo domacna w Chinskej.

Wužywanje[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]

Bom se w Europje we wšakich, teke małorostnych warjetetach sajźa.

Nožki[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]

  1. Starosta: Dolnoserbsko-nimski słownik, Niedersorbisch-deutsches Wörterbuch, Bautzen 1999, ISBN 3-7420-1096-4, bok 525
  2. W internetowem słowniku: Lebensbaum

Žrědła[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]

  • Bruno P. Kremer: Steinbachs Naturführer Bäume & Sträucher, ISBN 978-3-8001-5934-5, bok 90, z drugim wědomnostnym mjenim Thuja orientalis (nim.)
  • Steinbachs Großer Pflanzenführer, ISBN 978-3-8001-7567-3, bok 442 (nim.)

Eksterne wótkaze[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]

Commons
Commons