Pódzajtšna tuja
| |
| Pódzajtšna tuja (Platycladus orientalis) | |
| systematika | |
|---|---|
| Domena | Eukaryoty |
| Swět | Rostlinstwo |
| klasa: | (Coniferopsida) |
| pórěd: | (Coniferales) |
| swójźba: | Cypresowe rostliny (Cupressaceae) |
| pódswójźba: | Cupressoideae |
| rod: | Dušan[1][2] (Platycladus) |
| družyna: | Pódzajtšna tuja |
| wědomnostne mě za rod | |
| Platycladus | |
| Spach | |
| wědomnostne mě za družynu | |
| Platycladus orientalis | |
| (L.) Franco | |
Pódzajtšna tuja (Platycladus orientalis) jo bom ze swójźby cypresowych rostlinow (Cupressaceae). Wón jo jadnučka družyna roda Platycladus.
Synonymy su Biota orientalis, Thuja orientalis, Platycladus stricta, Thuja chengii, a Thuja orientalis var. argyi.
Wopis[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]
Pódzajtšna tuja jo pśecej zeleny bom, kótaryž dośěgnjo wusokosć wót až do 30 m. Rostlina jo jadnodomna.
Krona jo wuska a kjagelojta. Jich gałuzy su nagle górje měrjone, fryšnje zelene až žołtozelene.
Łopjena[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]
Spjerchlinowe łopjena gałuzam wusko pśilěgaju a se jasnje pśekšywaju. Wóni dośěgnu dłujkosć wót až do 7 mm. Pśi rozšurowanju słabje sadojśe wónjaju.
Kwiśonki[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]
Kwiśo wót měrca až do apryla. Muske kwiśonki su swětłožołte a stoje mnogolicbnje na gałuzowych kóńcykach. Žeńske kwiśonkowe stołki su njenadglědnje zelenojte.
Šyški[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]
Šyški dośěgnu dłujkosć wót 1,5 cm. Wóni su na zachopjeńku namódry zelene, w zdrjałosći śamnobrune. 6 šyškowych spjerchlinow njaso rožkojty, slědk zakśiwjony pśiwisk.
Stojnišćo[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]
Rozšyrjenje[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]
Rostlina jo domacna w Chinskej.
Wužywanje[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]
Bom se w Europje we wšakich, teke małorostnych warjetetach sajźa.
Nožki[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]
- ↑ Starosta: Dolnoserbsko-nimski słownik, Niedersorbisch-deutsches Wörterbuch, Bautzen 1999, ISBN 3-7420-1096-4, bok 525
- ↑ W internetowem słowniku: Lebensbaum
Žrědła[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]
- Bruno P. Kremer: Steinbachs Naturführer Bäume & Sträucher, ISBN 978-3-8001-5934-5, bok 90, z drugim wědomnostnym mjenim Thuja orientalis (nim.)
- Steinbachs Großer Pflanzenführer, ISBN 978-3-8001-7567-3, bok 442 (nim.)
