Běła Serbiska
Běła Serbiska - pózdatna pradomownja Serbow pśed jich wandrowanju na pódpołudnjo w VII stolěśu našeje ery.
Pśez VI stolěśe n.e. Łužyski Serby su wobkněžyli ceły region mjazy rěkami Bobr, Kwisa a Odra na pódzajtšu, a rěkami Solawa a Łobjo na pódwjacorje. Na pódpołnocy su žyli samo do Barlinja.
Fredegarowa chronika pišo wó Derwanje - wójwoźe rodu Surbjow a kněžarju połobskich Słowjanow. W 30. lětach VII stolěśa Franki su proběrowali wobkněžyś sebje rody Surbjow, pak pó pórazce Frankow pód Wogastisburgom, Derwan jo pśizamknuł swój kraj k Wjerchojstwu Sama.
Konstantin Porfyrogenitus pišo wó mjenju Běła Serbiska w wuźěle De administrando imperio[1]. Groni how, až wóna jo lažała w zemi Boika, kenž jo identificěrowanja z Bohemiu, zemju Bojow. Twarźi tek, až jo granicowała z Běłeju Chorwatsku a Kralojstwom Frankow. Dla togo až Běła Chorwatska jo wótźělowała ju wót Hungorskeje, toś Běła Serbiska jo musała lažaś dalej na pódpołnocny pódwjacor. Dokulaž Konstantin groni, až su byli Běłe Serby tatanje, toś jich domownja jo musała byś w cas jogo žywjenja wen bliskosći kśesćijaństwa.
Nestor Kijewski pišo w swojej Powěsći zachadnych lět z 1113 lěta w drugem źěle Wó słowjańskich rodach, až su w ranem srjejźowěku Běłe Chorwaty, Serby a Chorutany (snaź how źo wó źeł tych rodow, nje cełosć), dokulaž su jich napadnuli Franki, wóni su pśejšli z swójich zemjow nad Dunajom. Zazdaśim su sedli nad Wisłu, a su se pomjenjowali Lachy. Te su se pón pomjenjowali Polany, Lutice, Mazowšany, Pomorjany.
Žrědła
[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]
 |
Toś ten zapisk njejo hyšći dopołny. Móžoš nam pomagaś z tym, až jen změnijoš a wudopołniš Jolic nastawk ma wěcej ako jaden njedostatk, wužywaj pšosym pśedłogu |