Milcany

Z Wikipedije

Milcany (górnoserbski: Milčenjo, čěski: Milčané; nimski: Milzener; pólski: Milczanie) jo byli pódwjacornosłowjański rod w Górnej Łužycy, kótaryž spomni se prědny raz we wopisanju Bayerskego geografa srjejź 9. lětstotka. Toś ten pśipisujo Milcanam južo 30 sedlišćow (civitates), snaź južo z centralnym groźišćom srjejź pśisłušnych sedlišćow.

Dokładne wótgranicowanje sedleńskego teritorija Milcanow jo w slěźenju cwibelne. Wóno jo wopśimjeł głownje krajinu z płodnymi glininowymi zemjami a z rozměrom něźi 50 kilometrow wót wuchoda do pódwjacora a něźi 20 kilometrow wót pódpołnocy do pódpołdnja. Pódpołnocnu granicu drje jo twóriła bagnojta a pó źělach njepłodna nižyna a pódpołdnjowu granicu su twórjali Łužyske góriny. W pódwjacorje twórje Porchowske góry na pódwjacor Kamjeńca pśirodny regel. Na pódzajtšo, k susednemu teritoriju Bjezuncanow, jo wótgranicowanje mjenjej jasne. Rodowy centrum jo był centralny grod w Budyšynje. Pó Milcanach jo mjenjował se region wokoło Budyšyna w pisnych žrědłach 10.-12. lětstotka Gau Milsca. Hyšći źinsa bydli w regionje słowjański lud Serbow.

Literatura[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]

  • Milceni et Silensi. Die Oberlausitz und Schlesien um das Jahr 1000 in der Zeit des Boleslaw Chrobry. Begleitheft zur Gemeinschaftsausstellung des Muzeum Miejskie Wroclawia, Abteilung Archäologisches Museum mit dem Stadtmuseum Bautzen vom 17. Juni bis zum 11. November im Stadtmuseum. Bautzen [2001].
  • Joachim Meffert, Die Ortenburg in Bautzen - Der archäologische Forschungsstand und die Ausgrabungen von 1999-2001. Arbeits- und Forschungsberichte zur sächsischen Bodendenkmalpflege 44, 2002, 75-177.
  • Karin Sczech, Archäologische Untersuchungen zu Bautzen in der Oberlausitz in slawischer Zeit. Archäologische Forschungen am GWZO. Berichte und Beiträge des Geisteswissenschaftlichen Zentrums Geschichte und Kultur Ostmitteleuropas e.V. 2003, 49-64.

Eksterne wótkaze[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]