Hilda Kutšankowa
Hilda Kutšankowa, teke: Hilda Kutśankowa[1], nim. Hildegard Kutschank, gserb. Hilda Kućankowa (roź. 1. februara 1936 w Geppersdorfje[2]) jo serbska awtorka, pśełožowaŕka a zestajaŕka źiśecych knigłow, kótaraž pišo w dolnoserbskej a górnoserbskej rěcoma. Wóna jo była z šefredaktorom Płomjenja, serbskego casopisa za źiśi w lětach 1960-1991[3].
Wóna bydli w Budyšynje.
Publikacije
[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]- 1992: Łamaj sej hłójčku!
- 1995: Dźensa swjeću narodniny (w górnoserbšćinje)
- 2002: Lutki, pupki, gněśeńka: źiśece basni a gronka awtorow našych dnjow, wubrała a zestajała Hilda Kutšankowa
- 2007: Pójźćo, comy z wami graś, Budyšyn (knigły za źiśi)
Pśełožki do dolnoserbšćiny
[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]- 1982: Milena Lukešová, Běła zyma
- 1983: Milena Lukešová, Bośon
- 1990: Benedikt Dyrlich, Tśi kšasne pjeršćenje
- 1990: Křesćan Krawc, Skobodny Jan
- 1991: Jurij Krawža, Mjadwjeźowy syn
- 1992: Michał Nawka, Naša hajtka z myšku ženjo
Nóžki
[wobźěłaś | žrědłowy tekst wobźěłaś]- ↑ Andreas Kirschke, Jo měła nejrědnjejše źěło na swěśe, Nowy Casnik
- ↑ Informacija na boce domowina-verlag.de
- ↑ Naše awtorki a awtory, [w:] Serbska Pratyja 2016, b. 166