Ŝ

Z Wikipedije

Ŝ, kaž minuskla ŝ, jo 23. pismik Esperanto-alfabeta, kótaryž ma wugronjenje [ʃ] a mě "ŝo".

Jogo zuk se wróći w drugich rěcach pśez:

  • S(i) : Kunrei-Transkripcija: jenož si し[ŝi]
  • SH (engelski), Hepburn-Transkripcija: sha しゃ[ŝa], shi し[ŝi], shu しゅ[ŝu], she しぇ[ŝe], sho しょ[ŝo]
  • SH (chinski [pinjine], mimo pśed [i] a [ü]; pó nim [œ] se pišo "i")
  • X (chinski [pinjine], pśed [i] a [ü])
  • X (baskiski)
  • IX (katalanski)
  • CH (francojski)
  • SJ (nižozemski)
  • SCH (nimski)
  • SCI (italski)
  • S (hungorski)
  • SY Kunrei-Transkripcija: sya しゃ[ŝa], syu しゅ[ŝu], sye しぇ[ŝe], syo しょ[ŝo]
  • SZ (pólski)
  • CH a X (portugiziski)
  • Š (w rozdźělnych łatyńskopismikowych słowjańskich rěcach a baltiskej rěcy litawšćina a letišćina)
  • Ş (turkojski)
  • Ш (w cyriliskim alfabeśe)
  • שׁ (w hebrejskim alfabeśe)
  • ش (w arabskim alfabeśe)


Ŝ jo wunamakanje Zamenhof, modifikacija pismika S.

Ŝ jo onomatopeija za interjekciju ĉiit!: "Ŝŝ… Ĉit! Silentu!"

Ŝ se wužywa w normje transliteracije ISO 9 kaž reprezentant cyriliskego pismika Щ.